zaterdag 9 mei 2009

Heinrich Kieber

Het is wellicht in de stad Barcelona waar Heinrich Kieber de vaardigheden leerde, die hem in staat stelden de gegevens van duizenden belastingontduikers voor 4,8 miljoen euro aan de Bundesnachrichtendienst te verkopen. Het was in deze stad waar Heinrich Kieber op 31 oktober in 1996 door de Guardia Civil voor de deur van het Barcelo Sants Hotel werd gearresteerd en waar hij voor de rechter moest getuigen over zwendel in de aankoop van een villa van 63 miljoen peseta's omgerekend 378.000 euro.

Hij studeerde aan de Zwitserse School in Barcelona en verbleef daar enige jaren in een studentenhuis. Wanneer de zwendel aan het licht komt wachten zijn naaste bondgenoten in een boot voor anker in Port Ginesta in Sitges op hem, want daar verblijft hij ook vaak. Na te zijn gearresteerd, ondervraagd en vrijgelaten na het bedrog van een Duits(-Argentijns) gezin in Catalonië, dat liever anoniem wenst te blijven, verliet Heinrich (Henrich) Kieber het land Spanje in 1996. Kieber werd door de advocaten van de onderneming Cuatrecasas, Josep Maria Paret en Olga Vázquez, bijgestaan. Beide juristen herkenden Kieber op deze foto uit 1996.

Heinrich Kieber spreekt Frans, Engels en Duits en ging halverwege de negentiger jaren naar Barcelona om zijn taalvaardigheid in het Castiliaans te verbeteren. Henry is lang, slank, maar heeft een hoge indringende stem die velen onaangenaam in de oren klinkt. Zijn moeder Maria Kieber komt oorspronkelijk uit Spanje. Eén van haar zussen was een non van de Congregatie van de Onbevlekte Ontvangenis in een school in Lloret de Mar. Zijn vader is Liechtensteiner en werkte vroeger bij Hilti bevestigingsmaterialen.

Henry is de bijnaam van Heinrich Kieber. Voor de studenten is het een voorrecht aan de traditionele Zwitserse school in Barcelona te studeren. De kinderen komen voornamelijk uit rijke Duitse families. Degenen die afgestudeerd zijn aan de Escuela de Suiza te Barcelona, heeft het Duits, het Spaans, Catalaans, Frans en Engels gebuffeld en een goed deel van humanistische mores toegediend gekregen. Toen hij in 1981 zestien à zeventien jaar oud was, verhuisde hij naar de geboorteplaats Barcelona van zijn moeder om daar de driejarige opleiding economisch en administratief onderwijs te volgen. Hij bleef, volgens docent Arturo Santeugini, hoofd administratie en financiën van de Zwitserse School, na een jaar zitten wegens achterstand in de Spaanse taal. Aan afstuderen is hij nooit toegekomen. Alleen zijn talent voor list en bedrog is succesvol gebleken. Zijn klasgenoot Kai R., zoon van een succesvolle Duitse ondernemer, die Kieber goed kent, zegt dat hij beweerde eigenlijk "Hilti" van achteren te heten. Hilti staat bekend als de Liechtensteinse boormachine-dynastie, die boren zijn wereldberoemd. Heinrich vertelt hem dat hij de naam Kieber uit angst voor chantage of terroristen gebruikt in de plaats van Hilti. In feite had hij met de Hilti's niet het geringste te doen, maar nu was Henry tenminste een welkome gast thuis bij de ouders van Kai R. In 1983 keert Henry na de leertijd terug in het vorstendom. Het was het tijdperk van de stille hausse op de financiële markt. Voor klanten van banken in Genève en Zürich, Monaco en Londen, stichtten de Vaduzer vermogensbeheerbedrijven aan de lopende band van 1983 tot 1988 meer dan 10.000 bedrijven.

In januari 1987 begon hij bij Swissair in Zürich te werken op het gebied van vrachtmanagement. Vier en een half jaar werkte hij eraan dat de meest zwaar beladen vliegtuigen de lucht in gingen. Het was zijn langste arbeidscontract tot nu toe, maar hij had andere dromen, hij wilde graag zelf een geweldige piloot zijn. In 1992 vertrok Heinrich Kieber naar Australië. Drie jaar later kwam hij terug met indrukwekkende verhalen, die voor een man zonder een baccalaureaatsdiploma tamelijk goed klonken. Aan de technische universiteit van Sydney heeft hij vliegtuig en helikopter techniek gestudeerd en in Nieuw-Zeeland aan het Nelson Luchtvaart College en hij heeft de Air Academy Hastings bijgewoond. Zegt hij zelf. En hij vertelde van hun taken als piloot. Hij protzte graag met zijn studies in het buitenland ook al heeft hij nooit een universitaire graad behaald.


Klik hier om een grotere kaart weer te geven

In de zomer van 1995 verscheen Henry weer in Barcelona, waar hij vroeger naar school was gegaan. Hij werkt voor het Amadeus online travel reisagentschap in Barcelona. Hier doet hij ervaring op in de IT-branche en leert hij de weg in het (anoniem) reizen kennen. Ook rijdt hij als koerier op en neer tussen Zwitserland en Spanje. Hij woont eerst op een jacht en meldt zich dan bij zijn ex-schoolkameraad Kai R. en zijn vader Helmut R.. Heinrich Kieber wilde zich weer in Barcelona vestigen en hij wilde gaan trouwen en hij was op zoek naar werk en een appartement. Nadat hij stopte met zijn studie aan de Zwitserse School, werd Kieber te kennen gegeven dat hij niet langer op het jacht zou kunnen blijven wonen. Henry wilde in september 1996 een gemeubileerd duplexappartement aan het "Carrer de Roca i Batlle" van Helmut R. kopen. De ondernemer bood hem het appartement samen met meubilair, garage en twee bergruimten voor ongeveer 370.000 euro aan en dat werd met Henry overeengekomen. Henry wist dat hij het geld voor betaling van deze mondelinge overeenkomst niet had. Samen kochten ze het dubbele appartement in een gebied aan de rand van de stad Barcelona. Hij gaf aan Helmut R. twee geldwissels voor de aankoop van het vastgoed, de eerste vooraf en de laatste pas na het ondertekenen van de koopovereenkomst. De Duitse familie R. waar Kieber de appartementen van wilde kopen ontving ongedekte cheques. Henry wist dat dit truukje een tijdje kon duren omdat de ondernemer met zijn gescheiden vrouw het bezit kadastraal moest verduidelijken en veranderen. Pas toen de familie Helmut R. bij de bank vernam dat ze bedrogen was, keerden ze terug naar de pas verkochte dubbele woning. Daar stelden de Duitsers vast dat Kieber het onroerend goed al had doorverkocht aan een derde partij. Een buurman in het zelfde trapportaal heeft tegen een aanzienlijk lagere prijs de woningen overgenomen. Het geld van de opbrengst heeft Heinrich Kieber op een rekening van de Vorarlberger Sparkasse bank in Oostenrijk gestort. Helmut R. doet op 4 oktober 1996 aangifte van oplichting bij de politie. De voormalige huisvriend valt in het ongenade. Na een korte gevangenisstraf in Barcelona komt Henry vrij en dook opnieuw onder. Op 20 Juni 1997 volgde een nieuw arrestatiebevel tegen hem.

La Vanguardia kreeg de gegevens van de aanklacht op 18 okt 1996 van de Duitse familie R. in Barcelona. Daaruit blijkt dat Kieber recidiveert en eerder soortgelijke oplichting in Palma de Mallorca pleegde. De familie keerde uit Argentinië naar Spanje terug toen ze over deze oplichting lazen en Kieber daarin herkende. Hier ondernemen ze de eerste poging om het probleem in der minne te schikken. Heinrich beschuldigt de Duitsers van het berokkenen van schade in plaats van andersom.

Heinrich Kieber vluchtte volgens eigen zeggen vanaf 6 oktober 1996 naar Argentinië. Later vertelde hij aan zijn verhoorders dat hij in 1997 in Argentinië ontvoerd was. De onvoerders sloten hem tien dagen in een kelder op en mishandelden hem. Aan de hand van littekens wil hij bewijzen dat hij met smeulende sigaretten gemarteld is. Tegen de Bundesnachrichtendienst zei hij dat hij het losgeld zelf moest regelen omdat alle eerdere pogingingen van de Liechtensteinse autoriteiten op niets uitdraaiden.

Volgens een kopie van het paspoort uit 1996 blijkt dat Heinrich Kieber op 30 maart 1965 in Mauren in Liechtenstein is geboren. In 2009 is hij 44 jaar. De kopie van dit paspoort stamt uit het jaar waarin hij door de Spaanse Guardia Civil werd gearresteerd. Geldverslaving en hebzucht hebben Kieber altijd gedomineerd. Dat bewijzen geheime documenten en eerdere uitspraken tegen hem. Ze verbeelden een vreugdeloze lancering van zijn criminele carrière. Bij de jonge vrouwen van Liechtenstein had hij als midden twintiger geen succes.

Heinrich Kieber begon zijn relatie met de Liechtensteinse LGT Treuhand AG tussen 1999 en 2001 als werknemer van een IT onderneming die in opdracht van de LGT Treuhand AG werkte. In de herfst van 1999 meldt hij zich bij de Zwitserse IT-Onderneming van Cesare Plozza die in Vaduz oproepkrachten voor deeltijdwerk zoekt. Cesare Plozza had met rond tweehonderdvijftig medewerkers zijn onderneming gespecialiseerd in het scannen en digitaliseren van oude analoge documenten van de klantenadministratie voor banken. Vanwege de nieuwe antiwitwasregels verlangden de instituten snelle elektronische toegang tot deze gegevens. Ook bij de LGT Treuhand kwam deze IT-Firma waar Henry ingehuurd was over de vloer. Plozza bood ongeveer vijfentwintig mensen een gewone baan: papieren uit de mappen nemen, nietjes en zelfklevende etiketten verwijderen, papieren stapelen op de scanner, de inzameling bewaken en controleren of alles is geregeld. Henry zat wel eens aan de scanner.

Bij het doorbladeren valt hem op dat er vele geheime gegevens over miljoenen- en miljardenvermogens van kunstenaars, grootindustriëlen, politici en topsporters tussen zitten. Wanneer hij precies begonnen is met het verzamelen van de gevoelige gegevens is niet helemaal duidelijk. Het enige wat duidelijk is, dat is dat dit niet eenvoudig was omdat de toegang tot de geheugens van de pc's waren geblokkeerd. De datatapes werden opgeslagen in een beveiligde ruimte en kopiëren van de documenten was haast onmogelijk.

In april 2001 nam de LGT Treuhand het Plozza-Team over en zette het archiveringswerk onder eigen regie voort. In april 2001 werd hij werknemer van Plozza en later in 2002 van de LGT Treuhand AG. Henry was erbij en werd intussen geconfronteerd met de Spaanse zaak. Ondernemer Helmut R. uit Barcelona heeft hem bij het Fürstlichen Landgericht ter schadeloosstelling aangeklaagd. Henry moest de aankoopprijs voor het appartement betalen en de Liechtensteinse parket legde hem criminele fraude ten laste. In november 2002 kwam de zaak voor. Toen verloor Henry zijn baan bij de LGT Treuhand en verdween hij in januari 2006 opnieuw uit het zicht. Van daar uit probeerde hij de Liechtensteinse autoriteiten te chanteren. Volgens procureur Robert Wallner wilde Kieber in ruil voor de gestolen gegevens vrijgeleide en twee nieuwe paspoorten.

Kieber vertelde zijn vrienden als Sandro H. dat hij van 2001 tot 2002 als vertaler Spaans bij LGT Treuhand AG werkte. Hij kwam hoe dan ook in zijn functie aan de gevoelige klantengegevens. In het geval van LGT Treuhand is het moeilijk vast te stellen wie de mogelijke fiscale verrader was. Kieber kan niet de enige zijn omdat er ook data van 2005/2006 bij betrokken waren en toen werkte hij niet meer voor de LGT Treuhand. Is hij wel de enige grote boef die het Duitse belastingschandaal in gang zette?

Voor de criminele Duitse minister van Financiën en heler Peer Steinbrück is hij een eerlijke en waardevolle informant. Voor de eerlijke openbaar aanklager in Liechtenstein is hij een crimineel. Vast staat dat sinds het begin van de spectaculaire belasting affaire in Duitsland de heer Heinrich Kieber van het scherm verdwenen is. Sindsdien is hij verdwenen, zoals wel vaker gebeurt. Deze keer heeft de BND Kieber geholpen om hem als getuige te beschermen. De Duitsers gaven hem een nieuw leven, een nieuwe identiteit, een nieuwe geschiedenis, een nieuwe legende.

Misschien heet hij nu Henri, Henry, Henrico, Henriko, Richie, Henrich, Henrik, Hennie, Henirich, Henny, Heini, Heino, Klieber, Keibler, Kiebler, Kieper, Kleber, Keeper, Seeber, Scriba, of Flieber of zo iets dergelijks. In ieder geval draagt hij een naam die in dronken toestand uit te spreken is en fonetisch lijkt op zijn oude achternaam. Laten we hem Henry Kieber noemen, zoals hij genoemd werd toen hij vier jaar geleden voor het laatst officieel is gezien.

Sommige bronnen stellen dat Kieber momenteel in Australië verblijft. Degenen die hem kennen zeggen dat Kieber een groot liefhebber van het vijfde continent is. Kieber vreest dat hij levensbedreigende problemen met machtige klanten van de LGT Treuhand AG gaat krijgen, van wie hij de namen aan de BND heeft doorgegeven. Op de lijst staan onder meer de namen van leden van de Saoedische koninklijke familie en familieleden van de voormalige Indonesische dictator Soeharto. Zij zullen niet zo blij met de handelingen van Heinrich Kieber zijn.

De Liechtensteinse aanklager is de kwestie serieus: Kieber wordt sinds maart 2008 middels een internationaal arrestatiebevel gezocht. Hij wordt verdacht van het vertrouwen van duizenden klanten van de vorstelijke LGT Treuhand gestolen te hebben. Toen de vermeende informant van de BND Heinrich Kieber de Duitse belastingaffaire aan het rollen bracht, die eerst plaatsvond op 14 februari 2008 met de Razzia bij toenmalige direkteur van de Duitse Post Klaus Zumwinkel.

De vader van Heinrich Kieber, de heer Alfons Kieber, was een teruggetrokken man die bescheiden leefde in het Liechtensteinse dorp Mauren. Hij was fotograaf voor het dagblad Volksblatt, een van de twee kranten in het land. In het vorstendom gold hij als slungelachtige lange man, voorzitter van de Maurense gemeenschap en ook de vorstelijke familie kent hem als onberispelijke burger. Het huwelijk van Heinrich's ouders was gebroken en zij gingen scheiden. Zijn twee oudere tweelingzussen waren al het huis uit. Daarom stuurde zijn moeder hem destijds naar Spanje.

De moeder van Heinrich, Maria Kieber heeft haar zoon al lang niet meer gezien. Tijdens het kerstfeest van 2008 was hij in de buurt van San Francisco. Maria Kieber heeft geen adres of telefoonnummer van haar zoon. Echter is wel een adres in Los Angeles bekend bij sommige media. De Duitse Bundesnachrichtendienst zou geweigerd hebben om hem een nieuwe identiteit te geven, zodat hij een nieuw leven zou kunnen beginnen in Zuid-Amerika. En daar zijn we weer in Argentinië aangeland, waar hij naar eigen zeggen in 1997 in de kelder van een pand op een estancia gemarteld zou zijn.

"U brengt mijn leven in gevaar", zou Henrich Kieber geschreven hebben in een e-mail aan de Duitse inlichtingendienst BND. De BND ontving de eerste e-mail van Kieber onder pseudoniem "Julia" op 24 januari 2006. In mei 2006 had hij kontakt met agenten van de BND in Straatsburg. Heinrich Kieber, de voormalige archiefmedewerker, die de archieven moest digitaliseren en zo belangrijke info over een enorme fiscale fraude wist te verzamelen, verwijt de BND dat ze er niet in geslaagd is zijn identiteit geheim te houden.

Captital bezit een kopie van een vonnis van het Hooggerechtshof uit januari 2006 waaruit blijkt dat Henry zogenaamde LGT DLT magneetbanden gestolen heeft. Henry heeft begin januari 2003 een brief aan de vorst geschreven waarin hij dreigde de informatie aan de autoriteiten in Duitsland en de VS door te spelen. Hij vond zichzelf een slachtoffer van de rechterlijke macht. De vorst droeg de zaak over aan de openbare aanklager voor vervolging. In oktober 2003 heeft de rechtbank Kieber veroordeeld tot een gevangenisstraf van vier jaar. Henry ging in hoger beroep en dat reduceerde de straf tot een jaar cel.

Henry verhuisde op 8 januari 2003 naar Berlijn met verder onbekende bestemming. Maanden later kreeg de LGT Treuhand via contactpersonen het voor elkaar hem terug naar Liechtenstein te lokken. In ruil voor een woning en een advocaat moest hij de vier schijven met gestolen klantengegevens teruggeven.

MSNBC over belastingontduiking:


Openbaar opsporingsverzoek van Heinrich KIEBER

VADUZ - 27 maart 2008

Door de landspolitie van vorstendom Liechtenstein wordt verzocht uit te kijken naar de huidige verblijfplaats van Heinrich KIEBER en dat bij het meest dichtbijzijnde politiebureau te melden. Tegen KIEBER is een internationaal opsporingsbevel uitgevaardigd op grond waarvan hij gearresteerd kan worden. Het Liechtensteinise openbare ministerie wenst de uitlevering van KIEBER.

Persoonlijke gegevens:
Naam: Heinrich KIEBER
Geslacht: mannelijk
Geboortedatum: 30 maart 1965
Nationaliteit naar Liechtensteinse wet: Liechtensteins

Lengte: 185 cm
Postuur: groot en krachtig
Kleur ogen: bruin
Kleur haar: donkerbruin
Verschijningsbeeld: kaukasische, middeneuropees voorkomen
Bijzonderheden: bril-/kontaktlenzendrager

Verdenking:

Arrestatiebevel van het vorstelijke ministerie van justitie van 29 februari 2008 wegens de verdenking van het overtreden van de wetten artikel 124 en artikel 131a van het wetboek van strafrecht ten gunste van het buitenland.

Op de bovenste verdieping aan de linkerkant woonde Heinrich tot hij het appartement niet meer kon betalen. De foto is gemaakt door Toini Lindroos. In het Liechtensteinse Balzers kan men zich Heinrich Kieber nog goed herinneren. Hij was tevens conciërge in het huizenblok waar hij woonde. Een jonge Italiaanse buurvrouw vond hem een vreemde vogel. Aansluiting vindt hij slechts bij de familie van Sandro H. Kieber is in constante behoefte aan geld. Zodra hij zijn appartement niet meer kon betalen vroeg hij Sandro H. om hulp. In 2004 moest hij zijn zeer comfortabele vier-kamer appartement verlaten.

Als "Henry" zich in Australië verstopt houdt, zal dat bij zijn oude vriend Sandro H. geen verbazing wekken. "Australië was altijd al zijn droom. Hij vertelde ons nooit over zijn werk", herinnert vriend Sandro. Kieber had geen voltijdbaan bij de LGT Treuhand om hij volgens eigen zeggen lichamelijk last had van de gevolgen van een vliegtuigongeval. Heinrich blufte dat hij piloot in de burgerluchtvaart is geweest. Maar "Henry" meent het goed: hij is een soort privé-chauffeur voor Sandro's familie. In de paardenstallen laat hij de handen wapperen, maar rijdt zelf nooit op een paard.

Heinrich zwijgt over het feit dat hij in januari 2003 het gebruik van gestolen gegevens voor het eerst geprobeerd heeft. Het eisen van twee valse paspoorten van de autoriteiten van Liechtenstein als vergoeding voor berokkende imagoschade. Hij dreigde dat hij anders cliëntengegevens van LGT Treuhand aan buitenlandse media en autoriteiten zou geven. Aanvankelijk gaan de Liechtensteinese autoriteiten daar niet op in. Plotseling lijkt samenwerking met Kieber te ontstaan als hij de gegevens op vier DVD's teruggeeft. Hij behoudt kopiën van de gegevens achter de hand.

Op 7 Januari 2004 wordt Heinrich Kieber door de vorstelijke hoge raad wegens ernstige fraude en poging tot afpersing veroordeeld: Eén jaar gevangenisstraf met drie jaar proeftijd. Voor de diefstal van data is hij nog steeds niet gestraft. Sindsdien is hij afgezien van een bezoekje aan Sandro H. niet meer in Liechtenstein geweest. Hij bevindt zich in Amerika, maar waar precies?

0 reacties:

Een reactie posten