vrijdag 29 mei 2009

Drie jaar gevangenisstraf voor seksueel misbruik

Vaduz - 29.05.2009

Een tweeënveertigjarige man uit Mauren werd door het gerechtshof in Vaduz tot drie jaar onvoorwaardelijke gevangenisstraf veroordeeld. Volgens de rechter had hij verschillende meisjes, waaronder enige Vorarlbergerinnen, seksueel misbruikt.

Hij benaderde ongeveer zeventig meisjes, waaronder enkele minderjarigen, op het internet onder valse identiteit. Met een aantal van hen heeft hij seksuele handelingen verricht. Hij werd door een vijftien jarige Vorarlbergerin bij de politie in Bregenz aangegeven.

"De misdaden en de schaal waarop was uniek in Liechtenstein", zei de openbare aanklager. De aangeklaagde verontschuldigde zich in tranen tijdens het laatste woord bij zijn slachtoffers en zei dat hij alles zou betreuren.

Hij bedankte de belangrijkste getuige, de vijftienjarige Vorarlbergerin voor de moed om aangifte te doen. In zijn eentje zou hijzelf niet weten te ontsnappen aan de vicieuze cirkel.

De rechter veroordeelde de man voor zijn vreselijke seksuele handelingen, misleiding, overtreding van de Wet Verdovende middelen, misbruik in het buitenland van personen onder de zestien jaar, promotie van prostitutie en verboden pornografie. Van de beschuldiging van verkrachting werd de tweeënveertigjarige man door het beginsel van het "voordeel van de twijfel" vrijgesproken.

De voormalige gemeentelijke penningmeester gaat voor een periode van drie jaar de gevangenis in. Een hoger beroepzaak kan nog volgen.

Emigratie naar de Prätigau

Als bakker Niek van Rijn (24) op wintersportvakantie in Zwitserland is, ontmoet hij daar bergsporter en pensionhouder Ludy Bookelmann (42). Ondanks het leeftijdsverschil hebben de twee veel gemeen en raakt Niek ervan overtuigd dat ook zijn toekomst in de Zwitserse Alpen ligt.

Hij keert terug naar zijn Haagse portiekflat, maar krijgt een paar maanden later al de kans om samen met Ludy een pension met bar-restaurant in het Zwitserse dorpje Saas over te nemen.


Grotere kaart weergeven

Vrienden en familie verbaasd achterlatend, vertrekt Niek halsoverkop naar Zwitserland om daar samen met z’n compagnon aan een ingrijpende verbouwing van ‘Der Fliegende Holländer’ te beginnen. Het wordt een race tegen de klok want hun zaak moet nog vóór het langverwachte skiseizoen open…

Bekijk hier de hele aflevering van Ik Vertrek.



Restaurant, Bar, Pension Der Fliegende Holländer

Ons ‘huis’ ligt aan de Hauptstrasse 45 in Saas. Saas Im Prätigau is een mooi klein dorpje in het oosten van Zwitserland, in het skigebied Davos Klosters.

Routebeschrijving:

Wanneer u van de snelweg uit de richting Zürich of Chur komt, neemt u de afslag Landquart en rijdt u richting Davos. Na het dorp Kublis rijdt u nog ongeveer een kilometer, dan bent u in Saas. Na het eerste verkeerslicht vindt u ons aan de rechterkant van de weg. U kunt uw auto aan de overkant op gereserveerde parkeerplaatsen parkeren. De 5 gereserveerde parkeerplaatsen bevinden zich aan de westzijde van de parkeerplaats. Deze plaatsen zijn alleen voor onze gasten gereserveerd.

Die Adresse:
Der Fliegende Holländer
Hauptstrasse 45
7247 Saas (im Prättigau)
Schweiz

Telefon: 0041 (0)81 3322000
E-mail: info@fliegende-hollander.ch
Internet: www.fliegende-hollander.ch

Het lijkt er op dat deze zaak niet meer bestaat, in ieder geval werkt de website niet meer. Uit het handelsregister blijkt de zaak helaas failliet te zijn gegaan:
Frühere Firmennamen: Ludy Bookelmann & Niek van Rijn
Zweck: Führung von Gastgewerbebetrieben, im speziellen das Restaurant "Fliegender Holländer".
Letzte SHAB-Meldung von Niek van Rijn: SHAB: 031 / 2009 vom 16.02.2009

Mit Verfügung vom 09.02.2009 hat das Bezirksgerichtspräsidium Prättigau/Davos den über den Inhaber eröffneten Konkurs widerrufen. Infolgedessen besteht das Einzelunternehmen entsprechend den früheren Eintragungen weiter. [gestrichen: Mit Verfügung des Bezirksgerichtspräsidiums Prättigau/Davos vom 30.01.2009 ist über den Inhaber dieses Einzelunternehmens mit Wirkung ab dem 30.01.2009, 15.00 Uhr, der Konkurs eröffnet worden.].
Een berichtje van Anja op Vrijdag 17 oktober 2008 10:03:
De opnamen voor Ik Vertrek waren nog niet goed en wel afgelopen toen Ludy in een sneeuwlawine terecht kwam en overleed. Plotseling stond ik er alleen voor met mijn twee kleine kinderen. Het net opgezette Hotel-Restaurant in Saas was vooral Ludy zijn droom geweest. Ik had al meer dan genoeg werk aan onze B&B Herberge Ascharina en mijn eigen baan in Davos om me ook nog met Saas bezig te moeten houden Daarom heb ik moeten besluiten om me terug te trekken uit het project. Ludy’s compagnon, wilde wel in zijn eentje proberen de zaak door te laten draaien. Los van alle zakelijke problemen die dit met zich mee bracht, moest ik natuurlijk vooral ook proberen mijn eigen leven weer enigszins in balans te krijgen. De lawine is wat dat betreft nog lang niet uitgeraasd. De kinderen blijven aandacht vragen, de gasten blijven –gelukkig- komen, aan de herberg moet altijd het nodige gebeuren en in de tussentijd moet ik zelf ook nog zien te verwerken wat er allemaal gebeurd is. Met de nodige hulp van veel vrienden heb ik alles draaiende weten te houden, maar rust is een zeldzaam genoegen geworden. De kinderen tonen gelukkig een enorme veerkracht en het cliché van “het leven gaat door” is voor de rest volop van toepassing. Hoe dan ook, Zwitserland blijft een prachtig land, Ascharina blijft een geweldige locatie en het chalet, dat Ludy eigenhandig heeft omgebouwd tot de prachtige Bed en Breakfast accommodatie die het nu al weer een paar jaar is, blijft een heerlijke plek om te wonen. Voorlopig hoef ik hier dan ook nog niet weg. Ik vertrek niet weer, ik blijf.
Onze bar is ook onze woonkamer, gezellig en comfortabel. Pensiongasten, passanten en dorpsbewoners, iedereen is welkom in onze bar. De bar is dagelijks geopend vanaf 16:00 uur. Maandag is onze rustdag, dan is de bar gesloten.

In de bar hangt een groot televisiescherm. Op deze tv kunt u alle belangrijke sportevenementen volgen. In de bar staat een grote leestafel waaraan iedereen gemoedelijk kan aanschuiven. Op de tap hebben we het Zwitserse Calandabier. Maar we hebben natuurlijk veel meer bieren, onder anderen Heineken Ice Cold. We hebben een uitgebreide wijnkaart en een rijk assortiment binnen- en buitenlandse dranken.



De horeca in Zwitserland is rookvrij. Voor onze gasten die toch graag willen roken, hebben wij een rookkamer ingericht. Door de bijzondere indeling van ons huis beschikken we over veel ruimte omdat het mogelijk is de kelders optimaal te gebruiken. In de kelder hebben we een afzonderlijke rookkamer ingericht. De rookkamer is uitgerust met een krachtige afzuiginstallatie.

Op weg naar de rookkamer komt u door een andere bijzondere ruimte, de wijnkelder. De wijnkelder is de ideale plaats om met een mooi glas wijn kaart te spelen, een diepgaand gesprek te voeren of gewoon heerlijk te genieten. In de wijnkelder organiseren wij proeverijen en partijen.


Ludy - In Memoriam
Ludy is helaas niet langer onder ons. Op 13 januari 2008 is hij in de bergen om het leven gekomen. Een lawine werd hem fataal. Dit had natuurlijk grote gevolgen, ook in zakelijk opzicht. De herberg wordt door Anja voortgezet. De activiteiten die Ludy organiseerde onder de noemer Top Adventure worden deels overgenomen door een bevriende Nederlandse reisleider.
Het lawine-ongeval gebeurde in Pontresina. Een paar jaar geleden lachte het geluk toe en verandert in relatief korte tijd in heel veel pech. Het is erg tragisch wat er allemaal gebeurd is. Met medeleven.

woensdag 27 mei 2009

Torenkraan in Balzers vervoerd

Gepubliceerd op 27-05-2009 om 09:06u door Peter Tomberg

Voor de opbouw van een Liebherr 30 EC-B 2,5 Flat Top kraan bij de burcht Gutenberg in Balzer, Liechtenstein werd enkele weken geleden een helikopter ingezet. De kraan wordt gebruikt voor saneringswerk aan het, uit de 12e eeuw stammende slot. Een en ander moest met een helikopter gebeuren omdat de werkplek zich op een 70 meter, zeer moeilijk toegankelijke, rotspunt bevond.

Afbeeldingen uit Liechtenstein

Fotoreeks van beelden die in Liechtenstein gemaakt zijn:

Liechtensteiner Datendieb aufgeflogen!

PANNE BEIM BND geschreven door N. Harbusch:
Neue Panne beim Bundesnachrichtendienst (BND)! Der Liechtensteiner Datendieb Heinrich Kieber (44) muss jetzt mit seiner Verhaftung rechnen.
Für 4,5 Millionen Euro verkaufte er dem deutschen BND Daten über geheime Konten von reichen Deutschen in Liechtenstein. Dafür sollte ihn der BND verstecken und mit neuen Papieren ausstatten.
Doch bei einer ganz normalen Geldwäschekontrolle der Commerzbank fiel die Millionen-Transaktion auf. Jetzt kennen Polizei und Staatsanwaltschaft den neuen Namen und die Adresse von Kiebers Versteck.
Kieber wird von Liechtenstein mit internationalem Haftbefehl wegen Untreue und Geheimnisverrats gesucht.
Ende März lehnte Deutschland ein Rechtshilfeersuchen aus Vaduz ab. Die Bochumer Schwerpunkt-Staatsanwaltschaft begründete die Ablehnung mit Hinweis auf das „deutsche Steuergeheimnis”.
En nu willen we natuurlijk heel graag het adres en zijn nieuwe naam hebben om hem op te kunnen gaan halen en de jagerspremie op te strijken. Het is alleen de vraag wie die tien miljoen dollar gaat betalen bij aflevering van de gegevensdief bij de Liechtensteinse justitie. Dit artikel komt uit Duitsland en derhalve gaan we er van uit dat met politie en procureur de duitse ambtenaren bedoelt worden. De Liechtensteinse politie heeft daar nog niets aan. Het is een raar bericht mede omdat onder de streep geen stap dichterbij Kieber gekomen is.

Op maandag 25 mei 2009 om 23:22u publiceerde het Volksblatt:
Datendieb Kieber enttarnt?

VADUZ/BERLIN - Heinrich Kieber, mutmasslicher Datendieb und meistgesuchter Liechtensteiner, wurde angeblich enttarnt. Das berichtet zumindest die deutsche Boulevard-Zeitung "Bild".

Bei einer «ganz normalen Geldwäschekontrolle der Commerzbank» sei Ermittlern die 4,5-Millionen-Euro-Transaktion des BND an Kieber aufgefallen. Für diese Summe soll Kieber gestohlene Kundendaten der LGT Treuhand an den BND verkauft haben. «Jetzt kennen Polizei und Staatsanwaltschaft den neuen Namen und die Adresse von Kiebers Versteck», schrieb die «Bild» weiter. Heinrich «Henry» Kieber müsse nun mit seiner Verhaftung rechnen. Bei einer Verurteilung drohen Kieber bis zu 5 Jahre Haft.
Nu weten buiten BND-ers ook duitse advocaten, bankiers en politie-agenten van de nieuwe identiteit en verblijfplaats van Heinrich Kieber. Zolang die niets zeggen of naar buiten brengen blijft de locatie van de verblijfplaats van Kieber een groot raadsel. Misschien kan de Kripo Vaduz een verzoek indienen de nieuwe NAW gegevens te overhandigen, maar de kans dat dit wordt ingewilligd is zeer klein tot nihil. Duitsland werkte immers eerder ook al niet mee aan een rechtshulpverzoek van Liechtenstein, ondanks het opsporingsbevel van interpol.

zaterdag 23 mei 2009

UBS betreute 50000 dubiose Stiftungen

(mdr) 22 april 2009

Die UBS hat in grösserem Masse Geschäfte mit deutschen Steuerflüchtlingen betrieben, als bisher vermutet. Allein in Liechtenstein soll die Bank 36 000 Stiftungen von deutschen Kunden betreut haben. Inzwischen soll die UBS unter dem Druck deutscher Ermittlungen Konten aus Liechtenstein abgezogen haben.

Anfang 2008 habe die UBS für deutsche Kunden 36 000 Stiftungen betreut, die in Liechtenstein angesiedelt waren. Weitere 14 000 Stiftungen betreute die Grossbank in anderen Steueroasen. Das berichtet «Frontal21», das deutsche Nachrichtenmagazin des ZDF, in der Sendung von Dienstagabend. Es stützt sich dabei auf ein vertrauliches Papier der UBS-Vermögensverwaltung, das ihm Mitarbeiter der Bank zugespielt hatten.

Deutsche Konten von Liechtenstein nach Fernost abgezogen

Diese Anzahl Stiftungen übersteige das bisher angenommene Ausmass an schwarzem deutschen Vermögen im Ausland und damit auch der Steuerhinterziehung, zitiert «Frontal21» einen Steuerfahnder. Bisher sind deutsche Ermittlungsdienste von einem Total von 70 000 Stiftungen in Liechtenstein ausgegangen, die meisten davon von deutschen Anlegern. Die Stiftungen in Liechtenstein sind nun aber unter Druck geraten, nachdem die Staatsanwaltschaft Bochum mehrere davon entdeckt hat. Deshalb seien mittlerweile viele Konten deutscher UBS-Kunden nach Singapur und Hongkong verschoben worden sein, so die UBS-Informanten von «Frontal21».

Die UBS ist damit nicht nur in den USA ins Visier der Justiz geraten. Auch die Staatsanwaltschaft Mannheim ermittelt gegen die Schweizer Grossbank und ihre deutsche Niederlassung wegen Verdachts auf Beihilfe zur Steuerhinterziehung. Deshalb ziehen auch deutsche Kunden ihr Geld ab. Es würde nun eine regelrechte Jagd auf Kunden der UBS stattfinden, zitiert «Frontal21» einen Banker. So lade beispielsweise die Credit Suisse diese Woche deutsche Kunden zu diskreten Treffen mit Schweizer Bankberatern ein.

Nur noch beschränkter Service für Steuerflüchtlinge

Inzwischen gibt es Anzeichen, dass die UBS bei Steuerflüchtlingen aus EU-Ländern vorsichtiger wird. Diese würden in Zukunft nur noch einen beschränkten Service erhalten, schreibt die «SonntagsZeitung». So würden Bankberater diese Kunden beispielsweise nicht mehr im Ausland besuchen. Stiftungen wolle die UBS nur noch für deklarierte Gelder anbieten.

Die betroffenen Banken UBS und Credit Suisse waren bisher für eine Stellungnahme gegenüber 20 Minuten Online nicht erreichbar.

zondag 10 mei 2009

Interview vier bekende Liechtensteiners

Miss Liechtenstein Fabienne Walser:


















Extreme fietser Andrea Clavadetscher:


















LMC direkteur Hans ("Tango-Hans") Nigg:


















Barbara Ellenberger, intendant bij Tak:
















zaterdag 9 mei 2009

Heinrich Kieber

Het is wellicht in de stad Barcelona waar Heinrich Kieber de vaardigheden leerde, die hem in staat stelden de gegevens van duizenden belastingontduikers voor 4,8 miljoen euro aan de Bundesnachrichtendienst te verkopen. Het was in deze stad waar Heinrich Kieber op 31 oktober in 1996 door de Guardia Civil voor de deur van het Barcelo Sants Hotel werd gearresteerd en waar hij voor de rechter moest getuigen over zwendel in de aankoop van een villa van 63 miljoen peseta's omgerekend 378.000 euro.

Hij studeerde aan de Zwitserse School in Barcelona en verbleef daar enige jaren in een studentenhuis. Wanneer de zwendel aan het licht komt wachten zijn naaste bondgenoten in een boot voor anker in Port Ginesta in Sitges op hem, want daar verblijft hij ook vaak. Na te zijn gearresteerd, ondervraagd en vrijgelaten na het bedrog van een Duits(-Argentijns) gezin in Catalonië, dat liever anoniem wenst te blijven, verliet Heinrich (Henrich) Kieber het land Spanje in 1996. Kieber werd door de advocaten van de onderneming Cuatrecasas, Josep Maria Paret en Olga Vázquez, bijgestaan. Beide juristen herkenden Kieber op deze foto uit 1996.

Heinrich Kieber spreekt Frans, Engels en Duits en ging halverwege de negentiger jaren naar Barcelona om zijn taalvaardigheid in het Castiliaans te verbeteren. Henry is lang, slank, maar heeft een hoge indringende stem die velen onaangenaam in de oren klinkt. Zijn moeder Maria Kieber komt oorspronkelijk uit Spanje. Eén van haar zussen was een non van de Congregatie van de Onbevlekte Ontvangenis in een school in Lloret de Mar. Zijn vader is Liechtensteiner en werkte vroeger bij Hilti bevestigingsmaterialen.

Henry is de bijnaam van Heinrich Kieber. Voor de studenten is het een voorrecht aan de traditionele Zwitserse school in Barcelona te studeren. De kinderen komen voornamelijk uit rijke Duitse families. Degenen die afgestudeerd zijn aan de Escuela de Suiza te Barcelona, heeft het Duits, het Spaans, Catalaans, Frans en Engels gebuffeld en een goed deel van humanistische mores toegediend gekregen. Toen hij in 1981 zestien à zeventien jaar oud was, verhuisde hij naar de geboorteplaats Barcelona van zijn moeder om daar de driejarige opleiding economisch en administratief onderwijs te volgen. Hij bleef, volgens docent Arturo Santeugini, hoofd administratie en financiën van de Zwitserse School, na een jaar zitten wegens achterstand in de Spaanse taal. Aan afstuderen is hij nooit toegekomen. Alleen zijn talent voor list en bedrog is succesvol gebleken. Zijn klasgenoot Kai R., zoon van een succesvolle Duitse ondernemer, die Kieber goed kent, zegt dat hij beweerde eigenlijk "Hilti" van achteren te heten. Hilti staat bekend als de Liechtensteinse boormachine-dynastie, die boren zijn wereldberoemd. Heinrich vertelt hem dat hij de naam Kieber uit angst voor chantage of terroristen gebruikt in de plaats van Hilti. In feite had hij met de Hilti's niet het geringste te doen, maar nu was Henry tenminste een welkome gast thuis bij de ouders van Kai R. In 1983 keert Henry na de leertijd terug in het vorstendom. Het was het tijdperk van de stille hausse op de financiële markt. Voor klanten van banken in Genève en Zürich, Monaco en Londen, stichtten de Vaduzer vermogensbeheerbedrijven aan de lopende band van 1983 tot 1988 meer dan 10.000 bedrijven.

In januari 1987 begon hij bij Swissair in Zürich te werken op het gebied van vrachtmanagement. Vier en een half jaar werkte hij eraan dat de meest zwaar beladen vliegtuigen de lucht in gingen. Het was zijn langste arbeidscontract tot nu toe, maar hij had andere dromen, hij wilde graag zelf een geweldige piloot zijn. In 1992 vertrok Heinrich Kieber naar Australië. Drie jaar later kwam hij terug met indrukwekkende verhalen, die voor een man zonder een baccalaureaatsdiploma tamelijk goed klonken. Aan de technische universiteit van Sydney heeft hij vliegtuig en helikopter techniek gestudeerd en in Nieuw-Zeeland aan het Nelson Luchtvaart College en hij heeft de Air Academy Hastings bijgewoond. Zegt hij zelf. En hij vertelde van hun taken als piloot. Hij protzte graag met zijn studies in het buitenland ook al heeft hij nooit een universitaire graad behaald.


Klik hier om een grotere kaart weer te geven

In de zomer van 1995 verscheen Henry weer in Barcelona, waar hij vroeger naar school was gegaan. Hij werkt voor het Amadeus online travel reisagentschap in Barcelona. Hier doet hij ervaring op in de IT-branche en leert hij de weg in het (anoniem) reizen kennen. Ook rijdt hij als koerier op en neer tussen Zwitserland en Spanje. Hij woont eerst op een jacht en meldt zich dan bij zijn ex-schoolkameraad Kai R. en zijn vader Helmut R.. Heinrich Kieber wilde zich weer in Barcelona vestigen en hij wilde gaan trouwen en hij was op zoek naar werk en een appartement. Nadat hij stopte met zijn studie aan de Zwitserse School, werd Kieber te kennen gegeven dat hij niet langer op het jacht zou kunnen blijven wonen. Henry wilde in september 1996 een gemeubileerd duplexappartement aan het "Carrer de Roca i Batlle" van Helmut R. kopen. De ondernemer bood hem het appartement samen met meubilair, garage en twee bergruimten voor ongeveer 370.000 euro aan en dat werd met Henry overeengekomen. Henry wist dat hij het geld voor betaling van deze mondelinge overeenkomst niet had. Samen kochten ze het dubbele appartement in een gebied aan de rand van de stad Barcelona. Hij gaf aan Helmut R. twee geldwissels voor de aankoop van het vastgoed, de eerste vooraf en de laatste pas na het ondertekenen van de koopovereenkomst. De Duitse familie R. waar Kieber de appartementen van wilde kopen ontving ongedekte cheques. Henry wist dat dit truukje een tijdje kon duren omdat de ondernemer met zijn gescheiden vrouw het bezit kadastraal moest verduidelijken en veranderen. Pas toen de familie Helmut R. bij de bank vernam dat ze bedrogen was, keerden ze terug naar de pas verkochte dubbele woning. Daar stelden de Duitsers vast dat Kieber het onroerend goed al had doorverkocht aan een derde partij. Een buurman in het zelfde trapportaal heeft tegen een aanzienlijk lagere prijs de woningen overgenomen. Het geld van de opbrengst heeft Heinrich Kieber op een rekening van de Vorarlberger Sparkasse bank in Oostenrijk gestort. Helmut R. doet op 4 oktober 1996 aangifte van oplichting bij de politie. De voormalige huisvriend valt in het ongenade. Na een korte gevangenisstraf in Barcelona komt Henry vrij en dook opnieuw onder. Op 20 Juni 1997 volgde een nieuw arrestatiebevel tegen hem.

La Vanguardia kreeg de gegevens van de aanklacht op 18 okt 1996 van de Duitse familie R. in Barcelona. Daaruit blijkt dat Kieber recidiveert en eerder soortgelijke oplichting in Palma de Mallorca pleegde. De familie keerde uit Argentinië naar Spanje terug toen ze over deze oplichting lazen en Kieber daarin herkende. Hier ondernemen ze de eerste poging om het probleem in der minne te schikken. Heinrich beschuldigt de Duitsers van het berokkenen van schade in plaats van andersom.

Heinrich Kieber vluchtte volgens eigen zeggen vanaf 6 oktober 1996 naar Argentinië. Later vertelde hij aan zijn verhoorders dat hij in 1997 in Argentinië ontvoerd was. De onvoerders sloten hem tien dagen in een kelder op en mishandelden hem. Aan de hand van littekens wil hij bewijzen dat hij met smeulende sigaretten gemarteld is. Tegen de Bundesnachrichtendienst zei hij dat hij het losgeld zelf moest regelen omdat alle eerdere pogingingen van de Liechtensteinse autoriteiten op niets uitdraaiden.

Volgens een kopie van het paspoort uit 1996 blijkt dat Heinrich Kieber op 30 maart 1965 in Mauren in Liechtenstein is geboren. In 2009 is hij 44 jaar. De kopie van dit paspoort stamt uit het jaar waarin hij door de Spaanse Guardia Civil werd gearresteerd. Geldverslaving en hebzucht hebben Kieber altijd gedomineerd. Dat bewijzen geheime documenten en eerdere uitspraken tegen hem. Ze verbeelden een vreugdeloze lancering van zijn criminele carrière. Bij de jonge vrouwen van Liechtenstein had hij als midden twintiger geen succes.

Heinrich Kieber begon zijn relatie met de Liechtensteinse LGT Treuhand AG tussen 1999 en 2001 als werknemer van een IT onderneming die in opdracht van de LGT Treuhand AG werkte. In de herfst van 1999 meldt hij zich bij de Zwitserse IT-Onderneming van Cesare Plozza die in Vaduz oproepkrachten voor deeltijdwerk zoekt. Cesare Plozza had met rond tweehonderdvijftig medewerkers zijn onderneming gespecialiseerd in het scannen en digitaliseren van oude analoge documenten van de klantenadministratie voor banken. Vanwege de nieuwe antiwitwasregels verlangden de instituten snelle elektronische toegang tot deze gegevens. Ook bij de LGT Treuhand kwam deze IT-Firma waar Henry ingehuurd was over de vloer. Plozza bood ongeveer vijfentwintig mensen een gewone baan: papieren uit de mappen nemen, nietjes en zelfklevende etiketten verwijderen, papieren stapelen op de scanner, de inzameling bewaken en controleren of alles is geregeld. Henry zat wel eens aan de scanner.

Bij het doorbladeren valt hem op dat er vele geheime gegevens over miljoenen- en miljardenvermogens van kunstenaars, grootindustriëlen, politici en topsporters tussen zitten. Wanneer hij precies begonnen is met het verzamelen van de gevoelige gegevens is niet helemaal duidelijk. Het enige wat duidelijk is, dat is dat dit niet eenvoudig was omdat de toegang tot de geheugens van de pc's waren geblokkeerd. De datatapes werden opgeslagen in een beveiligde ruimte en kopiëren van de documenten was haast onmogelijk.

In april 2001 nam de LGT Treuhand het Plozza-Team over en zette het archiveringswerk onder eigen regie voort. In april 2001 werd hij werknemer van Plozza en later in 2002 van de LGT Treuhand AG. Henry was erbij en werd intussen geconfronteerd met de Spaanse zaak. Ondernemer Helmut R. uit Barcelona heeft hem bij het Fürstlichen Landgericht ter schadeloosstelling aangeklaagd. Henry moest de aankoopprijs voor het appartement betalen en de Liechtensteinse parket legde hem criminele fraude ten laste. In november 2002 kwam de zaak voor. Toen verloor Henry zijn baan bij de LGT Treuhand en verdween hij in januari 2006 opnieuw uit het zicht. Van daar uit probeerde hij de Liechtensteinse autoriteiten te chanteren. Volgens procureur Robert Wallner wilde Kieber in ruil voor de gestolen gegevens vrijgeleide en twee nieuwe paspoorten.

Kieber vertelde zijn vrienden als Sandro H. dat hij van 2001 tot 2002 als vertaler Spaans bij LGT Treuhand AG werkte. Hij kwam hoe dan ook in zijn functie aan de gevoelige klantengegevens. In het geval van LGT Treuhand is het moeilijk vast te stellen wie de mogelijke fiscale verrader was. Kieber kan niet de enige zijn omdat er ook data van 2005/2006 bij betrokken waren en toen werkte hij niet meer voor de LGT Treuhand. Is hij wel de enige grote boef die het Duitse belastingschandaal in gang zette?

Voor de criminele Duitse minister van Financiën en heler Peer Steinbrück is hij een eerlijke en waardevolle informant. Voor de eerlijke openbaar aanklager in Liechtenstein is hij een crimineel. Vast staat dat sinds het begin van de spectaculaire belasting affaire in Duitsland de heer Heinrich Kieber van het scherm verdwenen is. Sindsdien is hij verdwenen, zoals wel vaker gebeurt. Deze keer heeft de BND Kieber geholpen om hem als getuige te beschermen. De Duitsers gaven hem een nieuw leven, een nieuwe identiteit, een nieuwe geschiedenis, een nieuwe legende.

Misschien heet hij nu Henri, Henry, Henrico, Henriko, Richie, Henrich, Henrik, Hennie, Henirich, Henny, Heini, Heino, Klieber, Keibler, Kiebler, Kieper, Kleber, Keeper, Seeber, Scriba, of Flieber of zo iets dergelijks. In ieder geval draagt hij een naam die in dronken toestand uit te spreken is en fonetisch lijkt op zijn oude achternaam. Laten we hem Henry Kieber noemen, zoals hij genoemd werd toen hij vier jaar geleden voor het laatst officieel is gezien.

Sommige bronnen stellen dat Kieber momenteel in Australië verblijft. Degenen die hem kennen zeggen dat Kieber een groot liefhebber van het vijfde continent is. Kieber vreest dat hij levensbedreigende problemen met machtige klanten van de LGT Treuhand AG gaat krijgen, van wie hij de namen aan de BND heeft doorgegeven. Op de lijst staan onder meer de namen van leden van de Saoedische koninklijke familie en familieleden van de voormalige Indonesische dictator Soeharto. Zij zullen niet zo blij met de handelingen van Heinrich Kieber zijn.

De Liechtensteinse aanklager is de kwestie serieus: Kieber wordt sinds maart 2008 middels een internationaal arrestatiebevel gezocht. Hij wordt verdacht van het vertrouwen van duizenden klanten van de vorstelijke LGT Treuhand gestolen te hebben. Toen de vermeende informant van de BND Heinrich Kieber de Duitse belastingaffaire aan het rollen bracht, die eerst plaatsvond op 14 februari 2008 met de Razzia bij toenmalige direkteur van de Duitse Post Klaus Zumwinkel.

De vader van Heinrich Kieber, de heer Alfons Kieber, was een teruggetrokken man die bescheiden leefde in het Liechtensteinse dorp Mauren. Hij was fotograaf voor het dagblad Volksblatt, een van de twee kranten in het land. In het vorstendom gold hij als slungelachtige lange man, voorzitter van de Maurense gemeenschap en ook de vorstelijke familie kent hem als onberispelijke burger. Het huwelijk van Heinrich's ouders was gebroken en zij gingen scheiden. Zijn twee oudere tweelingzussen waren al het huis uit. Daarom stuurde zijn moeder hem destijds naar Spanje.

De moeder van Heinrich, Maria Kieber heeft haar zoon al lang niet meer gezien. Tijdens het kerstfeest van 2008 was hij in de buurt van San Francisco. Maria Kieber heeft geen adres of telefoonnummer van haar zoon. Echter is wel een adres in Los Angeles bekend bij sommige media. De Duitse Bundesnachrichtendienst zou geweigerd hebben om hem een nieuwe identiteit te geven, zodat hij een nieuw leven zou kunnen beginnen in Zuid-Amerika. En daar zijn we weer in Argentinië aangeland, waar hij naar eigen zeggen in 1997 in de kelder van een pand op een estancia gemarteld zou zijn.

"U brengt mijn leven in gevaar", zou Henrich Kieber geschreven hebben in een e-mail aan de Duitse inlichtingendienst BND. De BND ontving de eerste e-mail van Kieber onder pseudoniem "Julia" op 24 januari 2006. In mei 2006 had hij kontakt met agenten van de BND in Straatsburg. Heinrich Kieber, de voormalige archiefmedewerker, die de archieven moest digitaliseren en zo belangrijke info over een enorme fiscale fraude wist te verzamelen, verwijt de BND dat ze er niet in geslaagd is zijn identiteit geheim te houden.

Captital bezit een kopie van een vonnis van het Hooggerechtshof uit januari 2006 waaruit blijkt dat Henry zogenaamde LGT DLT magneetbanden gestolen heeft. Henry heeft begin januari 2003 een brief aan de vorst geschreven waarin hij dreigde de informatie aan de autoriteiten in Duitsland en de VS door te spelen. Hij vond zichzelf een slachtoffer van de rechterlijke macht. De vorst droeg de zaak over aan de openbare aanklager voor vervolging. In oktober 2003 heeft de rechtbank Kieber veroordeeld tot een gevangenisstraf van vier jaar. Henry ging in hoger beroep en dat reduceerde de straf tot een jaar cel.

Henry verhuisde op 8 januari 2003 naar Berlijn met verder onbekende bestemming. Maanden later kreeg de LGT Treuhand via contactpersonen het voor elkaar hem terug naar Liechtenstein te lokken. In ruil voor een woning en een advocaat moest hij de vier schijven met gestolen klantengegevens teruggeven.

MSNBC over belastingontduiking:


Openbaar opsporingsverzoek van Heinrich KIEBER

VADUZ - 27 maart 2008

Door de landspolitie van vorstendom Liechtenstein wordt verzocht uit te kijken naar de huidige verblijfplaats van Heinrich KIEBER en dat bij het meest dichtbijzijnde politiebureau te melden. Tegen KIEBER is een internationaal opsporingsbevel uitgevaardigd op grond waarvan hij gearresteerd kan worden. Het Liechtensteinise openbare ministerie wenst de uitlevering van KIEBER.

Persoonlijke gegevens:
Naam: Heinrich KIEBER
Geslacht: mannelijk
Geboortedatum: 30 maart 1965
Nationaliteit naar Liechtensteinse wet: Liechtensteins

Lengte: 185 cm
Postuur: groot en krachtig
Kleur ogen: bruin
Kleur haar: donkerbruin
Verschijningsbeeld: kaukasische, middeneuropees voorkomen
Bijzonderheden: bril-/kontaktlenzendrager

Verdenking:

Arrestatiebevel van het vorstelijke ministerie van justitie van 29 februari 2008 wegens de verdenking van het overtreden van de wetten artikel 124 en artikel 131a van het wetboek van strafrecht ten gunste van het buitenland.

Op de bovenste verdieping aan de linkerkant woonde Heinrich tot hij het appartement niet meer kon betalen. De foto is gemaakt door Toini Lindroos. In het Liechtensteinse Balzers kan men zich Heinrich Kieber nog goed herinneren. Hij was tevens conciërge in het huizenblok waar hij woonde. Een jonge Italiaanse buurvrouw vond hem een vreemde vogel. Aansluiting vindt hij slechts bij de familie van Sandro H. Kieber is in constante behoefte aan geld. Zodra hij zijn appartement niet meer kon betalen vroeg hij Sandro H. om hulp. In 2004 moest hij zijn zeer comfortabele vier-kamer appartement verlaten.

Als "Henry" zich in Australië verstopt houdt, zal dat bij zijn oude vriend Sandro H. geen verbazing wekken. "Australië was altijd al zijn droom. Hij vertelde ons nooit over zijn werk", herinnert vriend Sandro. Kieber had geen voltijdbaan bij de LGT Treuhand om hij volgens eigen zeggen lichamelijk last had van de gevolgen van een vliegtuigongeval. Heinrich blufte dat hij piloot in de burgerluchtvaart is geweest. Maar "Henry" meent het goed: hij is een soort privé-chauffeur voor Sandro's familie. In de paardenstallen laat hij de handen wapperen, maar rijdt zelf nooit op een paard.

Heinrich zwijgt over het feit dat hij in januari 2003 het gebruik van gestolen gegevens voor het eerst geprobeerd heeft. Het eisen van twee valse paspoorten van de autoriteiten van Liechtenstein als vergoeding voor berokkende imagoschade. Hij dreigde dat hij anders cliëntengegevens van LGT Treuhand aan buitenlandse media en autoriteiten zou geven. Aanvankelijk gaan de Liechtensteinese autoriteiten daar niet op in. Plotseling lijkt samenwerking met Kieber te ontstaan als hij de gegevens op vier DVD's teruggeeft. Hij behoudt kopiën van de gegevens achter de hand.

Op 7 Januari 2004 wordt Heinrich Kieber door de vorstelijke hoge raad wegens ernstige fraude en poging tot afpersing veroordeeld: Eén jaar gevangenisstraf met drie jaar proeftijd. Voor de diefstal van data is hij nog steeds niet gestraft. Sindsdien is hij afgezien van een bezoekje aan Sandro H. niet meer in Liechtenstein geweest. Hij bevindt zich in Amerika, maar waar precies?

"Ich weiß, dass Heinrich nicht der Informant ist."

Citaat uit de Superillu:

"Auch Liechtenstein“, so Maria Kieber, die jahrelang zusammen mit ihrem inzwischen verstorbenen Ex-Mann im Fürstentum gelebt hat und dort auch ihre beiden Kinder aufgezogen hat. „Heute würden mich keine zehn Pferde mehr nach Liechtenstein bringen“, sagt die Rentnerin entrüstet. „Die Regierung von Liechtenstein macht meinen Sohn fertig. Sie braucht offensichtlich einen Sündenbock, ein Bauernopfer und nun behaupten sie einfach, dass mein Sohn der besagte Informant sei. Das ist eine bodenlose Frechheit. Ich weiß, dass Heinrich nicht der Informant ist.“"

Misschien heeft ze daar wel gelijk in en is Heinrich Kieber niet de grote vis. Er zijn ook gegevens uit 2005 in het spel en die kunnen niet door Kieber gestolen zijn omdat hij toen niet meer voor LGT Treuhand werkte. Andere sleutelfiguren kunnen Roland Lampert, Michael Freitag (kleine kans) of een nog onbekend iemand zijn (grote kans).

Klik hier voor meer info.
Adres van Maria Kieber:
Geugisbüelweg 4
4512 Bellach in kanton Solothurn
+41326182832

woensdag 6 mei 2009

Der Faktor Mensch ist zentral

So sicher die Technologie am Anfang der Einführung noch sein mag, man darf dabei niemals den Faktor Mensch vergessen. Datenskandale der Vergangenheit waren stets auf menschliche Fehler oder Straftaten zurückzuführen. Wird ein Techniker mit Insiderwissen schwach, spaziert er, wie einst Heinrich Kieber bei der LGT, hinaus und verkauft die Informationen an seine Kunden. Ein Profi kann diese Daten ohne Mühe entschlüsseln.

Lees de rest hier.

vrijdag 1 mei 2009

Liechtenstein bald von der grauen Liste verschwunden

von Jürgen Matt ohne Datum oder Zeitpunkt.

«Eine Einigung im Grundsätzlichen ist bereits erzielt, es geht jetzt nur noch um die Umsetzung», sagte EU-Botschafter Michael Reiterer dem «Liechtensteiner Vaterland» gestern am Rande des Empfangs zum Europatag im Rathaussaal Vaduz. Ein Abschluss der Verhandlungen halte er bereits «bis Ende Mai, Ende Juni» für möglich.

«Ein Schritt zurück wäre fatal»

Liechtensteins Regierungschef Klaus Tschütscher sagte vor den Dutzenden geladenen Gästen des Empfangs, er sei zuversichtlich, eine «für beide Seiten tragfähige und faire Lösung» zu finden. «Wir müssen uns weiter aktiv an der weiteren Vertiefung unserer Beziehungen zu Europa beteiligen», unterstrich Tschütscher mit Blick auf den Wandel am Finanzplatz. «Ein Schritt zurück wäre fatal.»
Die EU-Kommission will das Betrugsabkommen, das als Bedingung für den Schengen-Beitritt Liechtensteins gilt, nach dem Abschluss der Verhandlungen umgehend den EU-Regierungen präsentieren: «Es wäre schön, wenn wir das noch vor der Sommerpause vor den Rat bringen könnten», sagte Reiterer. Der Botschafter der EU-Kommission zeigte sich «zuversichtlich», dass sich in dem Gremium, in dem einstimmige Entscheidungen erforderlich sind, kein Staat querlegt.

«Durchstarten»

Die Verhandlungen mit Liechtenstein über das bereits im vergangenen Sommer fertig ausverhandelte, aber dann monatelang von Deutschland blockierte Abkommen, würden «stets offen, mit gutem Willen, in gegenseitigem Respekt und in guter Atmosphäre» geführt, sagte Reiterer. Dies wolle er «in Zeiten wie diesen nicht unerwähnt lassen», unterstrich der Botschafter mit Blick auf die seit Monaten andauernden Verbalattacken des deutschen Finanzministers Peer Steinbrück im Steuerstreit.
Nach dem Bekenntnis Liechtensteins zur Einhaltung der Standards der Organisation für wirtschaftliche Zusammenarbeit und Entwicklung (OECD) in Steuerfragen im März seien die Voraussetzungen für ein «Durchstarten jetzt gegeben», sagte Reiterer. Das Abkommen wird in den laufenden Verhandlungen um diese Standards ergänzt und soll im Unterschied zum Verhandlungsstand vom vergangenen Sommer neu auch Amtshilfe bei Verdachtsfällen von Steuerhinterziehung vorsehen. Das «Durchstarten» schliesse auch den Abschied von der grauen OECD-Liste der Steueroasen ein, auf der Liechtenstein derzeit zusammen mit Österreich, der Schweiz und Luxemburg aufscheint. Die «Ampel der OECD» werde «bald auf weiss» stehen, prophezeite Reiterer.

«Vorbildfunktion»

Die EU sei dabei gern behilflich, sagte Reiterer in schelmischem Ton, der offensichtlich auf die Schweiz gemünzt war: Ein Abkommen nach OECD-Standards mit der EU zähle schliesslich so wie 27 einzelne. Die OECD verlangt zwölf Abkommen für ein Listing auf der weissen Liste der (Nicht-)Steueroasen. Liechtenstein verfügt über eines, die Schweiz über keines. Liechtenstein wäre das Listenproblem mit dem Abschluss des EU-Betrugsabkommens auf einen Schlag los. Die Schweiz lehnt einen entsprechenden EU-Vorschlag dagegen bislang ab und setzt weiter auf die langwierige Überarbeitung ihrer Doppelbesteuerungsabkommen.
Reiterer unterstrich, das Betrugsabkommen mit Liechtenstein könne eine Vorbildfunktion für die Schweiz haben. So könnte der Informationsaustausch nach OECD-Standards in einem EU-weiten Abkommen geregelt werden, alles weitere in Doppelbesteuerungsabkommen.